June unplugged

"this morning, with her, having coffee"
Ο Johnny Cash, απαντώντας στο τι είναι για αυτόν παράδεισος.





Αυτή η εποχή του χρόνου είναι πάντα η πιο χαλαρή αφού δεν υπάρχει κανένα πρόγραμμα που πρέπει να τηρούμε, έχουμε βγάλει από το μυαλό μας εντελώς το σχολείο και τα διαβάσματα και έχουμε κάνει το πρώτο βήμα στο καλοκαίρι: με βουτιές στη θάλασσα, στα παγωτά και στη μεσημεριανή σιέστα. Δεν έχουμε ρουτίνα αλλά με κάποιον περίεργο τρόπο, όλα γίνονται στην ώρα τους και η ημέρα σαν να έχει περισσότερες ώρες για να χωρέσουμε όλα αυτά που θέλουμε να κάνουμε.

Η ευκολία του instagram με έχει συνεπάρει, ανεβάζω συχνά φωτογραφίες αλλά και stories που αντανακλούν όλα αυτά που κάνουμε, όμως ξέρω πολύ καλά ότι οι αναμνήσεις φτιάχνονται στο μυαλό μας και αν τις καταγράψω και σε αυτό το blog θα κάνω ένα back up που θα κρατήσει για πάντα.

Μετά το πρώτο σοκ, όταν έκλεισαν τα σχολεία και αφού συνειδητοποίησα ότι θα είμαι με τα παιδιά 24 ώρες το 24ωρο, μπήκα στους δικούς μου ρυθμούς, αναζητώντας κάποιες ώρες για τον εαυτό. μου
Διάβασα δυο τρία βιβλία μαζεμένα τον Ιούνιο, το δεύτερο της Φερράντε που μου άρεσε πολύ, το Κορίτσι του τρένου που ήταν ό,τι έπρεπε για τη στιγμή και το Αγόρι που είναι η αυτοβιογραφία του Ροαλντ Νταλ. Τελειώσαμε το O.J. Simpson που πραγματικά άξιζε τον κόπο και χαζεύω συχνά το Chef's table! Φυσικά και βλέπουμε και Survivor οικογενειακώς.

Κάνουμε μικρές μικρές εξόδους τα βράδια, για ποδήλατο ή σε κάτι πιο grande, όπως ο κήπος του Μεγάρου την ημέρα της Μουσικής. Φυσικά, τους είχα υποσχεθεί Playmobil Fun Park και, δεν κάνω πλάκα, κλείσαμε εκεί 4,5 ώρες. Πήγαμε σε δυο παιδικά πάρτυ και σε ένα πικ νικ πάρτυ - αποχαιρετιστήριο με συμμαθητές στο πάρκο των Βριλησσίων, ήταν υπέροχα!

Πήγαμε οι δυο μας με τον Δημήτρη ένα απόγευμα για γλυκό και καφέ στο Oh Boy στο Παγκράτι και ένα βραδάκι με τη Μιράντα (γιατί η Δανάη ήταν στη γιαγιά) στο Πsquare στο Πικέρμι. Πανέμορφα μαγαζιά, όμως η μάστιγα του καπνίσματος σε εσωτερικούς χώρους καταστρέφει την όλη ατμόσφαιρα. Σε αντίθεση με ένα πρωινό, πάλι οι δυο μας, στο Dizer, στην Πεύκη, όπου απαγορεύεται ρητά το κάπνισμα και έχει και γλυκάκια από το Cake.

Νιώθω μια μικρή υποχρέωση να μην αφήσω εντελώς τη Δανάη "αδιάβαστη" όλο το καλοκαίρι, οπότε κάνουμε καμουφλαρισμένα μαθήματα γλώσσας και μαθηματικών, που είναι πολύ ενδιαφέροντα και στα οποία, στο βαθμό που μπορεί, συμμετέχει και η Μιράντα.
Για επανάληψη του πολλαπλασιασμού, κάναμε αυτό το κολπάκι 
Έφτιαξα επίσης κι ένα reading challenge λίγο αστείο που μπορείτε να κατεβάσετε εδώ 
Αγόρασα και 3 βιβλία "που είναι ο Γούολι;" που είναι τέλεια και καταπληκτικά και δεν έχω λόγια!

Και στο μπαλκόνι της κουζίνας έχω φυτέψει από τον Μάιο μια ντοματιά, μια πιπεριά και μια κολοκυθιά, οι οποίες έχουν θεριέψει αλλά καρπούς δεν έχουν βγάλει ακόμη και όταν φύγουμε θα καούν από τον ήλιο αφού δεν θα είναι εδώ κάποιος να τους ρίχνει νερό. Και κάπως έτσι σκέφτηκα πως είναι και οι σχέσεις, όχι μόνο οι ερωτικές αλλά και οι φιλικές. Αν δεν τις φροντίζεις, αν δεν δίνεις σημασία, αν φύγεις για διακοπές και τις αφήσεις πίσω, χωρίς να σε νοιάζει, αν δεν τους δίνεις το νερό που χρειάζονται, μια καλή κουβέντα, ένα χαμόγελο, ένα χάδι, ένα φιλί, αχ θα ξεραθούν, δεν θα μπορέσεις να τις ξανακάνεις πράσινες και λαμπερές. Έτσι είναι οι σχέσεις με όλους, με τα παιδιά σου, με τους γείτονες, με τους γονείς. Πρέπει απλώς να ξέρεις πόσο νερό να ρίξεις. Να αυτό θέλω να μάθω στα κορίτσια αυτό το καλοκαίρι, που χανόμαστε για λίγο με τους περισσότερους, όταν κλείνουν τα σχολεία αλλά είναι ευκαιρία να συνδεθούμε με άλλους καλοκαιρινούς φίλους που δεν ξεχάστηκαν.

Φιλοξενήσαμε για ένα βράδυ τα 3 ξαδέρφια τους που μένουν τον χειμώνα μακριά και κάναμε άλλα δυο pijama party, με μια φίλη τους και τη μεγάλη τους ξαδέρφη.

Στο soundtrack μπαίνει καθημερινά στο repeat το Despacito και όταν θέλουμε να κάνουμε δουλειές του σπιτιού το soundtrack του La La Land, εγγυημένο πλύσιμο πιάτων και σφουγγάρισμα με χαμόγελο.

Οπότε κάπως έτσι κύλησε ο Ιούνιος και είμαστε ήδη 5 ημέρες στον Ιούλιο και γεμίζουμε πισίνες για τα Playmobil, να κάνουν κι αυτά τις βουτιές τους.