23/12/05

ΕΦΥΓΕΣ ΣΤΑ ΑΛΗΘΕΙΑ;

Αλλιώτικους θρήνους
Γέννησε αυτός ο θάνατος στον ίσκιο του
Κανείς πια δεν μπορεί να απαντήσει
Δίχως τις μάσκες του να βάλει
Δίχως τα λόγια να μετρήσει σαν κουκιά
Γιατί πρέπει το πρόσωπο να ’ναι λευκό και καθαρό
Σαν προσωπίδα
Πρέπει οι λέξεις σύντομες, λιτές
ο λόγος ανερμάτιστος
Ίδιος με βουητό βραδινής προκυμαίας
Και ραδιοφώνου που ’μεινε ανοιχτό
Πάνω σ' ένα μαρμαρένιο περβάζι κάποιο ζεστό απόγευμα.

Κάπου το βρήκα. Θα σου άρεσε άραγε;

Δεν υπάρχουν σχόλια: