3/7/13

Αμελής ή αρτιμελής; Διάλεξε.


Όταν ήμουν μικρή θυμάμαι τον εαυτό μου να ξαπλώνει στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου, κάτω ακριβώς από το παράθυρο που είναι πάνω από το πορτ μπαγκάζ. Χώραγα ίσα ίσα και αυτή ήταν μια πολύ βολική και αστεία θέση για να ταξιδεύει κανείς. Με άφηναν φυσικά. Δεν έβαλα ποτέ ζώνη, δεν είχαμε ποτέ καθισματάκι. Ταξιδεύαμε χύμα στο πίσω κάθισμα, κατά πάσα πιθανότητα και μπροστά απλά δεν το θυμάμαι. «Δεν ξέραμε από τέτοια τότε» συνηθίζει να λέει η μαμά μου, όταν με βλέπει να μη σηκώνω μύγα στο σπαθί μου όταν πρόκειται να μετακινηθούμε με τα παιδιά. Κατά πάσα πιθανότητα ούτε οι γονείς μου φορούσαν ζώνη, ίσως μόνο σε ταξίδια στην εθνική οδό. Δεν θα αναφερθώ στο επίπεδο μόρφωσης των γονιών μου, το θεωρώ άσχετο, πράγματι δεν τους απασχολούσε το θέμα ασφάλειας στο αυτοκίνητο. Τους απασχολούσε μη σπάσουμε το κεφάλι μας στις σκάλες αλλά δεν είχαν σκεφτεί όταν θα εκσφεντονιζόμασταν στο παμπρίζ με το πρώτο φρενάρισμα.

Τη γλυτώσαμε λοιπόν κι οι τρεις. Εγώ, η αδελφή μου και ο αδελφός μου. Εγώ δεν θυμάμαι να έχω οδηγήσει ποτέ χωρίς ζώνη. Δεν τη βγάζω ούτε για να παρκάρω. Τα παιδιά από νεογέννητα μπήκαν στο κάθισμα και απλά ξέρουν πως η θέση τους στο αυτοκίνητο είναι εκεί. Τέλος. Έχω κάνει ταξίδια με απεριόριστες ποσότητες δακρύων στο πίσω κάθισμα, αλλά δεν το διαπραγματεύτηκα ποτέ. Προτίμησα να κάνω 100 στάσεις παρά να τα πάρω αγκαλιά. Και δεν το παίζω έξυπνη. Έχω ενδώσει μόνο μια φορά, πέρυσι το καλοκαίρι, όταν το κεφάλι της Μιράντας είχε φουσκώσει από το κλάμα και είχαμε κάνει το Καλαμάτα Αθήνα 5-6 ώρες. Πραγματικά, ένιωθα τόσο άσχημα, τόσο λάθος εκείνη τη στιγμή που υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην το ξανακάνω πότε. Βέβαια, αυτή ηρέμησε και κοιμήθηκε και φτάσαμε στο σπίτι. Δεν έχει όμως σημασία. Γιατί θα φτάσεις στο σπίτι. Το θέμα είναι να φτάσουμε όλοι. Μπορεί να πάρεις 100 φορές το μωρό αγκαλιά στο πίσω ή στο μπροστινό κάθισμα. Δεν θα τρακάρεις ή θα φρενάρεις όλες αυτές τις φορές. Μία φορά θα γίνει το κακό, μία φορά θα τραβάς τα μαλλιά σου.

Με πιάνει απελπισία. Με αυτά που βλέπω, με αυτά που ακούω. Με παιδιά- αερόσακους στα πόδια του μπαμπά να οδηγούν στα 3 τους χρόνια. Και τους γονείς να κοκορεύονται έτσι απλά. Με μαμάδες να κρατάνε ευτυχισμένες τα μωρά τους στο πίσω κάθισμα. Για να μην κλαίνε. Ναι είναι εκνευριστικό το κλάμα. Και κουράζει όταν είσαι ο οδηγός. Σου αποσπά την προσοχή. Δεν ξέρω. Βρες τρόπους να το απασχολήσεις. Πες τραγούδια. Βάλε μουσική. Δώστου βιβλία. Δώστου μαρκαδόρους. Κι ας λερώσει. Μετρήστε τα κόκκινα αυτοκίνητα που σας προσπερνάνε. Μετρήστε τις στάσεις των λεωφορείων. Μετρήστε τα λεωφορεια. Στο κάτω κάτω, κλείστε τα αυτιά σας και προσηλωθείτε στο δρόμο. Το θέμα είναι να φτάσετε ΟΛΟΙ στον προορισμό σας. Και αν το παιδί είναι πάντα στο κάθισμά του και όχι μια έτσι μια γιουβέτσι, τότε θα καταλάβει ότι δεν υπάρχει άλλη λύση. Πώς όταν κάνουμε μπάνιο βγάζουμε τα ρούχα μας, έ και όταν μπαίνουμε στο αυτοκίνητο καθόμαστε στο κάθισμα και βάζουμε τη ζώνη μας. Τέλος, αδιαπραγμάτευτο. Κι αν εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου και τα αντανακλαστικά σου στην οδήγηση, ρώτα και τον άλλον που έρχεται από απέναντι, ή αυτόν που θα πέσει πίσω σου με φόρα και θα καρφώσει το τιμόνι στην κοιλιά του παιδιού σου. Το παιδί που δήθεν προστατεύεις από γρατσουνιές και βρωμιές στο πάρκο. Που ανυπομονείς να δεις να μεγαλώνει και να γίνεται άντρας ή μεγάλη κοπέλα. Κι αν είναι τυχερό και δεν πάθει τίποτα, μιας και παίζεις τη ζωή του κορώνα γράμματα, θα γίνει κι αυτό ένας άθλιος οδηγός. Και η ιστορία θα επαναληφθεί.

Δεν δικαιολογώ τους γονείς μου επειδή δεν ήξεραν. Έκαναν εγκληματικά λάθη. Δεν χρειάζεται καμπάνια οδικής ασφάλειας για να σκεφτείς ότι το παιδί κινδυνεύει στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου ενώ αυτό κινείται, χριστέ μου. Όμως στη γενιά των συνομήλικων μου που γίναμε γονείς, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Και αυτό που με πληγώνει πιο πολύ είναι που νιώθω συνένοχη, κάθε φορά που δεν λέω ή δεν κάνω κάτι.

P.S. εντωμετάξύ σκέφτηκα να αντικαταστήσουμε μερικοί μερικοί αυτά τα αυτοκόλλητα που κοτσάρουμε στο τζάμι "παιδί στο αυτοκίνητο" με άλλα που να γράφουν "ανεύθυνος μπαμπάς στο τιμόνι" έτσι για να προσέχουν οι από πίσω....
 
 

10 σχόλια:

mommyinhappiness είπε...

Είχα ακριβώς αυτή τη κουβέντα πρόσφατα για το πόσο εγκληματικά ανεύθυνοι είναι ορισμένοι γονεις. Τη μπέμπα μου δεν την αφήνω ποτέ να κλαίει χωρίς να την παρηγορήσω, να την πάρω αγκσλιά, να της αποσπάσω την προσοχή. Αν όμως κλάψει στο καθισματάκι της στο αυτοκίνητο ΠΟΤΕ δεν θα την λύσω για να την πάρω αγκσλιά ενώ το αυτοκίνητο κινείται...

mirelen είπε...

Πατέρας με ανάλογη συμπεριφορά μου έχει πει "τι να σου κάνει η ζώνη αν το αυτοκίνητο γίνει σμπαράλια;". Δηλαδή αφού θα σκοτωθούμε ούτως ή άλλως, γιατί να το προστατεύσω; Τι απαντάς σε αυτόν τον πατέρα, για πες;

cook είπε...

έχεις απόλυτο δίκιο..στο αυτοκίνητό του μπαμπά μας δεν θυμάμαι καν τη ζώνη!όμως στο δικό μας, ακόμη και τώρα που τα παιδιά μας μεγάλωσαν, φορούν ζώνη....και όποιος καθίσει μικρός ή μεγάλος ακόμη και στις πίσω θέσεις είναι υποχρεωμένος στο αυτοκίνητό μας να βάλει ζώνη,ακόμη και στην πιο μικρή διαδρομή....έχω προσωπική εμπειρία από τρακαρισμα...η ζώνη που με συγκράτησε στη θέση του συνοδηγού μου δημιούργησε ένα τρομακτικό αιμάτωμα και θλάση στο στήθος....δεν έχω πάψει να σκέφτομαι τι θα συνέβαινε αν χτυπούσε με αυτή τη δύναμη το κεφάλι μου στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου...
Καλημέρα!

Crazy Tourists είπε...

Κι εμείς στο πίσω κάθισμα κάναμε ό,τι μας ερχόταν! Το αυτοκίνητο δεν είχε καν ζώνες πίσω, βέβαια...Μπροστά δεν είχαμε κάτσει ποτέ! Τι τα θες, η γενιά μας έτσι μεγάλωσε, ευτυχώς που δεν πάθαμε τίποτα.
Το μωρό τώρα εννοείται στο καθισματάκι! Αδιαπραγμάτευτο!

Τρελοτουρίστρια

Αννα είπε...

Kαι εγώ στο πίσω κάθισμα καθόμουν , χωρίς ζώνη! Το αυτοκινητο μας , αγορασμένο το 1990 δεν είχε ζώνες πίσω. ( δε ξέρω καν αν μπορούσε να βάλει ο μπαμπάς μου και δεν έβαλε)

Αλλά ναι και εγώ τους δικαιολογώ

Δε μπορώ να βλέπω γονείς να έχουν τα παιδιά τους έτσι χύμα μέσα στο αυτοκίνητο. Δεν είμαι γονιός και κάποιος θα πει -και μου έχουν πει- αφού δεν έχεις παιδί δεν ξέρεις...
Πόσα παιδιά άραγε έχουν χαθεί άδικα; Και ενήλικες αλλά δε θα σταθώ τώρα σε αυτό γιατί "οκ ενήλικας είσαι και είσαι υπεύθυνος για τον εαυτό σου"
Το μωράκι όμως είναι κάτω απο τη δική σου ευθύνη
Θεωρώ πως θα έπρεπε οι γονείς που έχουν τα παιδιά έτσι χύμα και τους σταματήσει η τροχαία να πηγαίνουν αυτόφωρο
....


Δε συνηθίζω να βάζω λινκ απο το ιστολόγιο μου αλλά αν θες πέρνα να διαβάσεις κάτι σχετικό που είχα γράψει πριν ένα χρόνο

http://amprakatampra.blogspot.gr/2012/07/blog-post.html

mirelen είπε...

Αννα, σε ξέρω και σε παρακολουθώ. Καταπληκτική η δουλειά που έκανες στο σχολείο και απελπιστική η αντιμετώπιση των γονέων όπως την περιγράφεις. Αλλά αν όπως λες, έστω και ένα παιδί σωθεί από όλα αυτά που έμαθε από εσένα, τότε να είσαι σίγουρη ότι άξιζε τον κόπο!!
Μπράβο σου!!

Cook, Τρελοτουρίστρια, λοιπόν όλοι στο πίσω κάθισμα, παίζαμε τη ζωή μας κορώνα γράμματα!!!!

Eugenia είπε...

όχι μόνο συμφωνώ με αυτά που έγραψες αλλά νομίζω ότι είσαι το άλλο μου εγώ και τα έγραψα εγώ! :p

Carrie είπε...

Ποσες φορες εχω κανει την ιδια συζητηση με την μανα μου και ποσες φορες ακομη και τωρα αρνειται να καταλαβει την σημαντικοτητα του πραγματος. της εχω ξεκαθαρισει φυσικα οτι δεν θα της εμπιστευτω ποτε το παιδι με αυτοκινητο γτ ακομη κ το καθισμα να ειναι εκει σιγα μη το βαλει. Οχι δεν ειναι θεμα επιπεδου εκπαιδευσης ουτε νοημοσυνης,ειναι κοινης λογικης..Ειναι πολυ κριμα που στις μερες μας κυκλοφορουν γονεις με παιδια αδετα στο αμαξι. δεν ειναι απλα εγκληματικο θα πρεπει να μην κανουν παιδια με την ανευθυνοτητα που τους δερνει. Για να μην αναφερθω ΚΑΝ σε αυτους με τα μηχανακια..

Eλένη Γεωργοστάθη είπε...

Ένα μικρό τρακάρισμα στα δώδεκα που μου στοίχισε κάμποσες μελανιές είχε ως αποτέλεσμα να γίνω τόσο μανιακή με τη ζώνη ώστε το χέρι μου να πηγαίνει αυτόματα σε αυτή όταν μπαίνω σε αυτοκίνητο. Συμμερίζομαι απόλυτα τις απόψεις σας.

Ανώνυμος είπε...

Μπορείτε να δείτε τα αποτελέσματα όλων των πιθανών λαθών (3 χρονο λυτό στο πίσω κάθισμα, 10 χρονο λυτό στο πίσω κάθισμα που κοιτάει προς τα πίσω, δίχρονο στο μπροστινό κάθισμα κανονικά δεμένο ΑΛΛΑ με τον αερόσακο ενεργοποιημενο) στο video:

http://www.youtube.com/watch?v=K6tsgzFvVI0&feature=endscreen&NR=1

Σε σύγκρουση με 48km/h όλα αυτά τα λάθη είναι μοιραία.