Αυτές τις ημέρες η Αθήνα είναι ένα αργοκίνητο τέρας. Από εκείνα που ξαπλώνουν νωχελικά και βαριούνται να σηκωθούν. Σαν εμένα κάθε πρωί που ξυπνάω και δεν θέλω να αφήσω το κρεβάτι μου. Τα αυτοκίνητα στην Κηφισίας μοιάζουν ακινητοποιημένα. Μπορείς να κάνεις δυο τρεις φιλίες με τους διπλανούς, φιλίες που θα κρατήσουν για πάντα. Γιατί θα είσαι για πολύ ακόμη εκεί, το φανάρι θα αργήσει να ανάψει. Αλλά και να ανάψει ποιος σου λέει ότι θα περάσεις; Σέρνονται τα αυτοκίνητα, πρώτη, δευτέρα, θυμάσαι τα πρώτα μαθήματα οδήγησης. Στο ραδιόφωνο μουσικές, άλλες άγνωστες, άλλες γνωστές, στο πίσω κάθισμα η μαμά σου που σου λέει να πας από τον παράδρομο. Δίπλα σου ο ψύχραιμος της παρέας απολαμβάνει τη σκηνή και κάτι σκέφτεται.
Είναι ωραίο να οδηγείς στην Αθήνα, αν έχεις λεφτά για βενζίνη. Αν έχεις χρόνο μπορείς να τη διασχίσεις σε λιγότερο από μία μέρα! Εσύ μπορείς να κάνεις Μαρούσι – Αμπελόκηποι σε 45 λεπτά; Για μια απόσταση δηλαδή το πολύ 10 χλμ.; Δεν θέλει πολύ προσπάθεια, απλά βγες στην Κηφισίας μετά τις 9. Την ώρα που κλείνουν τα μαγαζιά της ευδαιμονίας και ο κόσμος πάει σπιτάκι του με το πορτμπαγκάζ γεμάτο σακουλίτσες που κρύβουν χαρά και απέραντη ομορφιά.
Ο κόσμος ψωνίζει. Είναι μέρες γιορτών. Το The Mall ήταν γεμάτο πάλι χτες. Χωρίς εκνευρισμούς, ο κόσμος ψώνιζε ήρεμος, μπαινοβγαίνοντας στα μαγαζιά. Ο κόσμος προφανώς έχει λεφτά. Και έχει από τόσα να διαλέξει που τρελαίνεται. Η ποικιλία στα ρούχα φτάνει στο απροχώρητο. Τι κι αν θέλεις να αγοράσεις μια μπλούζα. Πρέπει να τις δεις όλες για να αποφασίσεις. Ποια είναι η καλύτερη και ποια αξίζει τα λεφτά της; Ποια θα σε βγάλει ασπροπρόσωπη στις φιλενάδες; Ποια θα αντέξει στο χρόνο; Κι ας μην αντέξει, σε λίγες μέρες θα πάρεις κι άλλη, κι άλλη, κι άλλη.
Ο πατέρας είναι στο ΜΗΤΕΡΑ, κι η μητέρα ανεβοκατεβαίνει την Κηφισίας. Έρχεται καινούριος χρόνος. Κάτι κρύβει κι αυτός. Αλλαγές που θα τινάξουν την μπάνκα στον αέρα. Όση ψυχραιμία κι αν δείξω, κάποιος θα με καταλάβει. Κι όμως, είναι κάποια πράγματα που δεν μπορείς να πεις πουθενά. Είναι σκέψεις για το κακό που μπορεί να έρθει, μικρές στιγμές που θα μάθεις να εκτιμάς, όταν θα μεγαλώσεις.
Μένω στάσιμη σε έναν κόσμο με εξελίξεις. Η φιλενάδα πάει ταξίδι μακρινό, ο Τσαγκαρουσιάνος έβγαλε νέα εφημερίδα, ο Μαστοράκης τρώγεται με το Λιάτσο και την Τατιάνα, η Ντόρα άναψε το δέντρο χτες. Η ζωή περνά γρήγορα, πιο γρήγορα από όσο νομίζω. Θα την προλάβω;
2 σχόλια:
i psihraimia tou tritou! poios mporei na tin ehei otan einai enas apo tous dio? pos na katafereis na antapexeltheis se kati pou fainetai dedomeno? kaneis tin proseuhi sou (akoma ki an den pisteueis) sfigeis ta dontia kai perimeneis... etsi ki alios eisai poli dinatos kai to xereis! isos den eisai alla oi alloi etsi pisteuoun opote den mporeis na tous apogoiteuseis!
ki an oti den se skotonei se kanei pio dinato, auto pou se "skotonei" ti se kanei?
Σε κάνει ένα καταπληκτικό αδερφό που βρίσκεται πάντα δίπλα σου και το ξέρεις πως θα είναι εκεί να σε αγαπάει και μόνο με το βλέμμα του.
Σε κάνει ένα απίστευτο άνθρωπο με αντοχές που εμφανίζει σταδιακά και σε εκπλήσσει.
Σε κάνει πιο δυνατό, σε κάνει να είσαι έτοιμος για όλα.
Σε κάνει αυτό που είσαι σήμερα, ο μεγάλος μου αδερφός, κι ας σε περνώ τρία χρόνια, η ηλικία δεν παίζει ρόλο εδώ. Ο πιο σοφός, ο πιο γλυκός, ο πιο αγαπημένος για πάντα.
Δημοσίευση σχολίου